Alaska

Alaska Uithetnoorden

Geboren : 31-maart-2008. Overleden : 28-maart-2017

Onze eerste witte herder. Geboren uit een dekking van Tender Talos of the heart of Lothian en Evita Manou Uithetnoorden.

Alaska was onze eerste hond in het gezin. Eigenlijk gingen we op zoek naar een Oud-Duitse Herder. Maar dit ras eist veel tijd en aandacht. Tijdens een bezoek aan een hondenshow zagen wij een zwarte Oud-Duitser en een Zwitserse Witte in een buitenbench liggen. Toen we daarna dit ras nader gingen bestuderen sloot het karakter van de Zwitser beter bij ons aan. Toen we op zoek gingen naar een fokker kwamen we bij de fokker van Alaska terecht. 

Toen ze twee maanden oud was kwam ze bij ons in huis. De twee katten die al in ons huis waren hadden in het begin wel enige terughoudendheid. Maar langzaam maar zeker werd ze geaccepteerd. Alaska was een echt teefje. Ze bewaakt “het nest”  uitstekend. Menig postbode of pakjesbesteller kende haar. Ze had hele goede oren. Meestal werd al ver voor de post bezorgd werd haar aandacht getrokken.
In huis lag ze altijd op een tactisch plek. Onder aan de trap, zodat ze de trap in de gaten kon houden, de keuken en de kamer. Tevens kon ze zo heel goed de voordeur in de gaten houden. Met haar broer Ivor had ze de taken goed verdeeld. ZIj bewaakte de voordeur en hij de achterdeur. En kwam er iemand aan de deur dan werd die met voldoende geblaf verwelkomd.
Televisie kijken was ook een favoriete bezigheid van Alaska. Met name beelden waar honden en wolven getoond werden waren favoriet. Meestal werd ze ook getriggerd om televisie te kijken als er een video camera tevoorschijn kwam. Ze kon blijkbaar goed combineren.

Een aantal keren per dag uitgelaten worden hoorde er bij. Je moet immers je behoefte kunnen doen. Lange wandelingen maken vond ze wel leuk als het maar droog weer was. Wanneer het regende deed ze het liefst haar behoefte en daarna weer rechts/links omkeerd naar huis. Hoewel ze ook weer niet zomaar overal haar grote boodschap deed. Ze kon nog wel eens aanstalten maken om te gaan poepen, maar er dan toch weer achterkomen dat het niet de juiste plek was, en de keutel weer in trok. Doorlopen naar de volgende plek…En dat herhaalde zich soms wel enkele keren achter elkaar. Werd je hier boos om dan werd het aanstalten om te poepen gestaakt. In theorie liep je het risico dat ze het dan maar thuis in de kamer ging doen. Althans dat vermoeden had je, maar dat is in werkelijkheid noot gebeurd. Maar je liep wel met die gedachten rond.

Een andere verandering die Alaska in huis aangebracht heeft zijn de krukken op de deuren. De voordeur is voorzien van een ronde draaiknop. De deur naar de kamer en naar de keuken is voorzien van een slot. Deze deuren moesten op slot kunnen. Alaska had in haar eerste jaar gezien hoe een andere (duitse Herder) de deuren op maakte. Dat nam ze snel over. Als we ’s nachts naar bed gingen moest er ook een groot elastiek om de toiletdeur en de deur van de meterkast. Het had ook wel voordelen. Als je Alaska in de tuin liet, kwam ze vanzelf wel weer naar binnen als ze er genoeg van had. Ze deed de buitendeur zelf open.  

Met een harde bal kon zij zich prima vermaken. Al stuiterend liep ze hiermee door de kamer. Op het kruipluik bij de voordeur klinkt de bal anders dan in de keuken. Ook de verschillende ballen gaf ook een ander geluid en stuitereffect. Daarnaast had ze een bal met verschillende piepjes er in. Als ze in de bal beet, gaf dat een piepgeluid af en dat vond ze leuk. Als pup heeft ze een piepbal gehad en ik denk dat het piepgeluid haar aan de eerste levensjaren deed denken. Een tennisbal was wel het ideale formaat, maar een tennisbal was niet echt ‘Alaska-proof’. We hebben een keer meegemaakt dat de bal met twee keer bijten lek was en met 5 minuten helemaal ontleed. Een rubberen bal van Kong was de ideale bal voor haar. Al haar speelgoed lag in een grote houten kist in de kamer. En die kist ging wel eens helemaal leeg omdat ze het juiste speelgoed even niet zo snel kon vinden. En als ze haar zinnen op een stukje speelgoed gezet had, dan was ze vasthoudend.

Helaas is Alaska op dinsdag 28 maart 2017 veel te vroeg overleden. Een kwaadaardig gezwel op haar linker achterpoot (botkanker) heeft ons doen besluiten om haar via euthanasie en in het bijzijn van alle huisdieren en familieleden in te laten slapen.